Korkunca Diş Vurma

Konu: Korkunca Diş Vurma Ptsi Ara. 08, 2008 10:13 pm

Korktuğumuzda, ölüm tehlikesi veya bize çok rahatsızlık veren bir
durumla karşılaştığımızda verdiğimiz tepki, ilk çağlarda yaşayan
atalarımızın tepkileri ile hemen hemen aynıdır. Acıktığımızda karnımız
guruldar, güzel bir yiyecek gördüğümüzde tükürük salgımız artar, yani
ağzımız sulanır, korkunca çenemiz titrer, tüylerimiz diken diken olur.

Bedenimizin yüz binlerce yıl öncesine ait bu işleyiş düzeni bugün bile
etkinliğini sürdürüyor. Fizyolojik olarak taş devri insanlarından
farkımız yok, dış tehlikeler karşısında hala onlar gibi tepki
veriyoruz. Ancak günümüzde strese yol açan modern etkenler karşısında
bu tepkiler pek yararlı olamıyor.

Bir insan büyük bir tehlike veya korku verici olayla karşılaşınca
vücudu otomatikman kendini savunmaya hazırlar. Bunu yaparken karşı
tarafla savaş için bazı kasları hazır hale getirir, gerekirse kaçmada
kullanacağı bazı kasları da seçer.

Diğer canlılarda olduğu gibi insanda da dişler ve çene savunmanın ana
mekanizmalarıdır. Şüphesiz ilk insanlarda bugün yırtıcı hayvanlarda
olduğu gibi saldırmanın da etkili bir unsuruydular ama evrim sonrası bu
işlevlerini kaybettiler.

İşte bu nedenle bir saldırının korkusu hissedildiğinde kalıtımsal
olarak önce çene ve dişler savunma pozisyonunu alır. Çenedeki kaslar
titremeye başlar, bu da sanki dişler takır takır birbirlerine
vuruyorlarmış gibi bir görüntü yaratır.

Bu arada aynı şekilde bacaklardaki kaslara da koşmaya hazırlanma
uyarısı gider. Buradaki kaslar da hazırlık halinde titremeye başlarlar.
Çok korkan bir insanın bacaklarının zangır zangır titremesi de
bundandır.

Korkunca tüylerimizin diken diken olması da vaktiyle vücutları tamamen
kıllarla kaplı atalarımızdan kalmadır. Cildimizdeki her kıl ve saç teli
bir küme istemsiz kas hücresi ile donatılmıştır. Korkunca başta kedi
olmak üzere hayvanların bir çoğunda görülen savunma refleksiyle bu
minik kaslar kasılır ve tüylerimiz dikleşir.

Üşüyünce tüylerimizin dikleşmelerinin amacı ise ayrıdır. Atalarımız
bizler gibi gerektiğinde kalın giysilerle dolaşamadıkları için
vücutlarındaki kıllar onların derilerini soğuktan koruyan bir izolasyon
tabakası görevini de görüyordu. Aşırı soğukta bu kıllar dikleşerek daha
geniş bir yüzey oluşturuyor ve ısı alışverişini en aza indiriyorlardı.
Atalarımızdan genetik olarak aldığımız bu reaksiyon şekli sayesinde
sıcak bir havanın ardından serin bir meltem çıktığında ürpeririz ve
tüylerimiz diken diken olur.